१) भूतकालको कल्पनामा आफ्नो समय निरर्थक नगुमाउनुहोस् । यौवनको दिन जीवनमा अग्रसर हुनका लागि संघर्षको दिन हो । र अनिश्चिततालाई आमन्त्रित गर्नु विवेक सम्मत छैन । संघर्षको त्यो अवस्थालाई अब तपाईले पार गरिसक्नुभएको छ । आनन्द अतीत हैन, वर्तमान हो र वर्तमान आफ्नो बोलीमा आनन्दको भण्डारका लागि अगाडि उभिएको छ । ढिला मात्र आमन्त्रण स्वीकार गर्नेको हो ।
२) अतीतलाई आफ्नो असफलतामा क्षोप प्रकट गर्न नदिनुु्स् । त्यसबाट प्रेरणा लिनुस् र वर्तमानलाई कुशलतापूर्वक उपयोग गर्नूस् ईश्वरलाई धन्यवाद दिनुुस् जसको सहारामा तपाईले जीवनको पूर्वाद्धको संघर्ष पार गर्नूभयो । अब त केवल जीवनको आनन्द लिनु तपाईका लागि अवशेष हो । चिन्ता छोड्नुस् र प्रकृतिको अक्षय आनन्दको भण्डारलाई आफनो हातमा समेटेर सदा प्रसन्न रहनुस्
३) यदि तपाई केही बढि आयुको देखिनुहुन्छ भने त्यसको चिन्ता अलिकति पनि नगर्नूस् । अतीतको संघर्षको कारण अनुहारमा चाउरी देखिन थाल्छ र प्रौढ परिपक्ताको द्योतक हो । जसलाई देखेर मानिसहरू सम्मान दिन्छन् । त्यसलाई परिपक्कताको चिन्ह मानेर गर्व अनुभव गर्नू तथा अनुभवको लाभ अरुलाई दिनु नै यो आयुको वास्तविक सदुपयोग हो ।
४) अधवैंसे आयुमा लम्बा चौडा अनेकौं योजना बनाउनाले व्यक्ति अरु संकटमा पर्छ । कैयौं कार्यमा हात भन्दा आफ्नो सामथ्र्य एवम् स्थिति अनुरुपको एउटा कार्यमा मन लगाउनु धेरै राम्रो हो अनावश्यक भाग – दौड एवम् चिन्ताले थकाई लाग्छ र बुढेसकालको प्रभाव देखिन्छ । काम गर्नूस् तर आफ्नो सामथ्र्य अनुरुप र साथै विकासको उपेक्षा पनि नगर्नूस्
५) कहिल्यै यो नसोच्नुस् कि हाम्रो क्षामताको इतिश्री यहिसम्म छ । नवीन स्फुर्तिका लागि नयाँ दिशाको खोजि गर्नुस् नयाँ काम सिक्नमा मन लगाउनुस् । नयाँ नयाँ खोजले तपाईलाई आनन्द दिनेछ ।
६) भविश्यको आवश्यक चिन्ता उचित छैन । कहिल्यै यो नसोच्नुसु कि संसारले हामीलाई यसकारण छोडिदिने छ कि हाम्रो शक्ति क्षीण भईसकेको छ । यो सोच्नु निराशालाई जन्म दिनू हो, वास्तवमा यो हो कि संसारलाई अनुभवशिलको मर्ग – दर्शनको विशेष आवश्यकता छ । उमेरले तपाईलाई अनुभवको पुजी दिएको छ । यसको सदुपयोग गर्नमा पछाडि नहट्नुस् । आत्मविश्वास सदा बनाई राख्नुस् ।